GROTE WONDEREN

Muziek is voor mij een groot wonder, een raadsel en een grote bron voor inspiratie. Het mooie er van is dat met componeren nieuwe mogelijkheden ontstaan. Ik maak bewust een soort van overzicht. Net als een beeldhouwer kies ik mijn materiaal. In mijn geval is dat de Dorische toonladder. Daarna overzie ik op welk instrument het gespeeld gaat worden. Ieder instrument heeft een laagste en een hoogste toon en ook de klankmogelijkheden. Tot zover is dit het werkmateriaal. Hierbij komt ook de wijze waarop ik
te werk ga, de richtlijnen die ik opstel, het willen
aanvoelen van de tonen, vanuit oprechte en poetische
inspiratie, ook de beslissing nemen om niets achteraf
te gaan veranderen, snelheid inschatten en het soort
geluid dat ik wil. Als dit allemaal met mezelf stevig is
afgesproken komt het echte werk: laat vloeien, de
kraan openzetten van de inspiratiebron en aanvoelen
welke toon na de ander komt, muziek om de muziek
zelf. Soms gebeurd het dat er zomaar op de dag een
melodie in me opkomt van een orkest of een vreemd
instrument. Zoiets werk ik ook uit en dat is boeiend.

Vandaag heb ik besloten om kleine instrumenten
meer aandacht te geven. Diverse ukelele's, mandoline,
viool, altviool, harpsoorten, fluiten en klankstaven.

Ik zie ze als mooie plaatjes en op mijn manier verzorg
ik ze weer eens goed. Na het spelen poets ik ze even op
een lieve manier. Dat oppoetsen is een soort van
goedkeurend strelen, iets wat mij helpt om de band
te versterken met het instrument. Daarna ga ik vaak
mijn speelvreugde uiten door vrije bewegingen of
een soort van dansen. Dit is voor de spieren, die
ik gebruikt heb bij het spelen, goed te ontspannen.

Hierna voel ik me helemaal in evenwicht en meestal
krijg ik dan nóg meer zin in spelen of componeren.
Dus ik koppel spelen aan bewegen, hiervan krijg ik
vaak nieuwe positieve ingevingen die bijvoorbeeld
niets met muziek te maken hebben.

Vandaag benadruk ik voor mezelf dat een duidelijke
struktuur, of werkwijze, nóg meer vrijheid geeft in
het spelen.

Het wonder is vooral dat er iets nieuws ontstaat dat
zomaar te voorschijn komt. Het hoe en waarom is
niet belangrijk, alles laat ik over aan de inspiratie.

Ik laat de muziek komen vanuit de beweging en ook
andersom. Ik maak iets en ik weet niet waarom ik
het maak, ik laat het gewoon van binnenuit stromen.

Het zelf ondergaan van de klanken is ook een wonder.
Het effekt is groot en ik weet niet waarom, dat hoeft
ook helemaal niet. Muziek is pure energie, een ode
aan de inspiratie, de schepping, de wereld der dromen
als uit een sprookje, poetisch en gevoelig.

Voor mij benadrukt Dorische Muziek het leven zelf.
Als ik speel weet ik zonder woorden weer waarom ik
leef en ben ik evenwichtig en blij. Het is echt een
andere wereld en het geeft me kracht. Een muziekstuk
heeft dan de impact als van een mooi dik boek vol met
inzichten en verklaringen. Muziek kan zonder tekst
zoveel uitleggen. Het doet iets met me en dat is goed.