Nieuwjaars inspanning

Ik kijk naar de verte, naar de blauwe lucht. Ik kijk
niet naar de huizen maar nog hoger. Ik neem er de
tijd voor. Dromerig kijk ik ver, heel ver en ontspan.
Eventjes laat ik alles los. Ik verlang niets, ik kijk.

Daardoor weet ik wat mijn verre voorouders ook
zagen. Dit is het mooiste openluchtmuseum dat er
maar bestaat. Voor mij is het muziek, het tintelt
van onhoorbare inwendige tonen. Dit zien en
en loslaten heb ik zo hard nodig. Even weer terug
naar de basis, de balans, de harmonie en de vrede.

Vandaag doe ik deze moeite om iets te bewonderen
wat altijd bij ons mensen was. Zonder uitleg
aanschouwen is helend, inspirerend en maakt
schoon wat vertroebeld was, het is een dagboek van
de hemel en aarde, de lucht, de wolken, in alle
kleuren. Ik kan het ook nog inademen, begrijpen
maar niet aanraken. Daarom zweef ik er maar doorheen in gedachten en soms ook in het echt.

Voor mij is de lucht geen vlucht, het is energie,
mijn instrumenten vertellen je er alles over.

Met liefde groet ik je.

Johan Onvlee